Dziś 11 listopada to powszechnie znane święto odzyskania niepodległości przez Polskę. Święto narodowe, które świętować zaczęliśmy po 1918 roku, kiedy po I Wojnie Światowej powróciliśmy na mapy Europy po 123 latach. Dzięki zawarciu rozejmu Campiegne 11 listopada 1918 roku, który ostatecznie przypieczętował klęskę Niemiec.
We wcześniejszych latach rocznica odzyskania niepodległości miała charakter wojskowy. Zazwyczaj organizowano ją w pierwszą niedzielę, która przypadała po 11 listopada. W pierwszym roku po wojnie nie było dobrej sytuacji w Polsce na świętowanie, ponieważ ciągle trwały wojny o granice naszego państwa. Jednak pierwszy raz uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920 roku. Mimo, że obchodzono to święto we wcześniejszych latach, 11 listopada uznano za formalną datę odzyskania niepodległości dopiero w 1926 roku, kiedy w okólniku wydanym 8 listopada przez prezesa Rady Ministrów Józefa Piłsudskiego, który ustanowił 11 listopada dniem wolnym od pracy:
„W dniu 11 listopada państwo polskie obchodzić będzie 8 rocznicę zrzucenia jarzma niewoli i uzyskania pełnej, faktycznej niezawisłości. Data powyższa winna pozostać w stałej pamięci społeczeństwa i utrwalić się w umysłach młodego pokolenia, które w zaraniu swego życia powinno odczuwać doniosłość i uroczystość tego pamiętnego dnia”
Uroczyste świętowanie dnia niepodległości odbyło się w 10. rocznicę, czyli 11 listopada 1928 roku, kiedy Plac Saski nazwano Placem Marszałka Józefa Piłsudskiego, a gmachy państwowe udekorowano flagami państwowymi. Rangę święta państwowego nadano Świętu Niepodległości dopiero ustawą z dn. 23 kwietnia 1937. Łączyło ono odzyskanie suwerenności państwowej z zakończeniem wojny i upamiętniało Józefa Piłsudskiego. Podczas okupacji w latach 1939-1945 świętowanie polskich świąt państwowych było niemożliwe, a organizatorzy przygotowanych konspiracyjnie obchodów, byli narażeni na straszne represje. Jednak pamięć starano się podtrzymywać, a w dniach poprzedzających przed 11 listopada pisano na murach i chodnikach afisze „Polska żyje”, „Polska zwycięży”, „Polska walczy”, „Jeszcze Polska nie zginęła”.
W 1945 roku zniesiono Święto Niepodległości, zastępując je Narodowym Świętem Odrodzenia Polski, obchodzone 22 lipca.
W okresie PRL rocznicę 11 listopada organizowane były nielegalnie, a organizatorzy znowu narażeni byli na różne represje. Wyjątkiem były lata 1980-1981, kiedy dzięki działalności związku zawodowego „Solidarność” przywrócono Świętu Niepodległości należne mu miejsce.
W latach 80. władze państwowe składały wieniec nad Grobem Nieznanego Żołnierza, a środowiska opozycyjne organizowały własne obchody Święta Niepodległości. Ustawą z 15 lutego 1989 roku Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało oficjalnie przywrócone przez Sejm PRL.
Obecnie, obchody Święta Niepodległości obchodzimy właśnie dziś, 11 listopada. Obchody z udziałem władz państwowych odbywają się na placu marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, przed Grobem Nieznanego Żołnierza.
Na pewno jest to dzień, który większość z nas skłania do refleksji. Warto znać swoją historię, być dumnym z tego, że możemy żyć w wolnym kraju. Dzisiejszego dnia powinniśmy wspominać wszystkich, którzy przelali krew, byśmy mogli nazywać się Polakami.
